|
ଭୂମି ବକ୍ଷ ଚିରି ଫୁଟି ଟିକି କଢି
ଭାଙ୍ଗିବ ଦିନେ ସେ ଦାରିଦ୍ରର ବେଡି,
କୁହୁଡି ସମାନ ଦୁଃଖର ଆସ୍ତର
ମିଟିବ ନିଶ୍ଚୟ ରୌଦ୍ରରେ ସୂର୍ଯ୍ୟର |
ଫୁଟିଥିଲା ହୋଇ ବଣେ ବଣ ମଲ୍ଲି
ଥିଲା ବହୁଦୂରେ ତା'ଠୁ ପୁରପଲ୍ଲୀ,
କେତେ ବାଧାବିଘ୍ନ ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା
ନିଶ୍ଚଳ ନିର୍ଭୀକେ କରିଲା ସାମନା |
କ୍ଷୁଦ୍ର କ୍ଷୁଦ୍ର ଖାଦ୍ୟ ବୋହି କ୍ଷୁଦ୍ର ପ୍ରାଣୀ
ଠୁଳ କଲା ସିନା ଭଣ୍ଡାରର ମୁଣୀ,
ମୂଲ୍ୟହୀନ ହେଲା ଶ୍ରମ ତା' ନିମିଷେ
ଝଡର ତାଣ୍ଡବ ପ୍ରକୋପ ପରଶେ |
ସେ ଖାଦ୍ୟର ସମ ମୋ ମାନ ମର୍ଯ୍ୟାଦା
ଆର୍ଜିଥିଲି ତାରେ ସହି ବହୁ ବ୍ୟଥା,
ବନ୍ଧୁ ପରିଜନେ ବୋଲାଇ ଅନନ୍ୟ
ଲଭି କା'ର ପୁଣି ଆଦର୍ଶର ସ୍ଥାନ |
ଢେଉ ପ୍ରତିଦିଗେ କରି ସନ୍ତରଣ
ସ୍ପର୍ଶୀ ସିନା ସ୍ଥିତ ଲକ୍ଷ ନିର୍ଧାରଣ,
ଆଜି ଅପବାଦ ବନ୍ୟା ଏ ନଦୀରେ
ଭଗ୍ନାଶେଷ ସାଜେ ପ୍ଲାବିତ ଗ୍ଳାନିରେ |
ଅନ୍ଧାର ରଜନୀ ମିଟାଇ ପୁର୍ଣିମା
ଦିଶୁଥିଲା କ୍ଷଣେ ଆକାଶେ ଚନ୍ଦ୍ରିମା,
କଳା ମେଘେ ତାରା ହେଲେଣି ଅଦୃଶ୍ୟ
କ୍ଷଣିକେ କରିବା ଶଶୀକୁ ବି ଗ୍ରାସ |
|
|
|
|
ଚାଲରେ ସମୟ ତୁ କ୍ଷିପ୍ର ବେଗରେ
ଅସହ୍ୟ ଏ ଯାତ୍ରା ବୈଶାଖ ତାତିରେ,
ଛିଞ୍ଚି ଦିଏ ଟିକେ ବରଷାର ଜଳ
ନିସଙ୍ଗ ପଥରେ ମିଣ୍ଟୁ ତୃଷ୍ଣା ମୋର |
କର୍ଣ୍ଣ ପା6ର୍ଶ୍ଵ ଆଜି ବାଜୁଛି ମୃଦଳ
କିଛି ନୁହେଁ ସେତ ମୋର କର୍ମଫଳ,
ବିବ୍ରତତା ସିନା ସେଇ କଟ୍ଟୁ ସ୍ଵରେ
ସହିବାକୁ ହେଵ ଜାଣେ ନିର୍ବିକାରେ |
ରାତ୍ରୀକି ପାହିବା ସୁରୁଜ ଉଇଁବ
ବସାନ୍ତେ କୋଇଲି କୁହୁ କି ଗାଇବ?
ଫଗୁଣ କି ଫଗୁ ରଙ୍ଗେ ସମାହିତ
ଶୁଷ୍କ ତରୁଲତା ହେବ ସବୁଜିତ |
ବର୍ଷ ପରେ ବର୍ଷ କେତେଯେ ଗଲାଣି
କୋଷ ଦୂରେ ମୋର ଜନକ ଜନନୀ,
ଆଶାର ଦୀପକ ପ୍ରଜ୍ୱାଳାଇ ମନେ
ଚାହିଁ ବସିଛନ୍ତି ସୁଖ ଅନ୍ବେଷଣେ |
ଭରିଯାଉ କ୍ଷୀଣ ମନେ ମନୋବଳ
ସମସ୍ୟାର ରଣ ଲାଗିଛି ପ୍ରବଳ,
ରଣାଙ୍ଗନେ ଖଡ୍ଗ ଗଦାର ପ୍ରହାର
ସହିବାକୁ ହେଉ ବଜ୍ର ଏ ଶରୀର |
ମାଗୁନାହିଁ ପ୍ରଭୁ ତୁମ ଚମତ୍କାର
ଆଶ୍ଵାସନ ଖାଲି ଯାହା ଦରକାର,
ସମର ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ କଲ ଅବର୍ତ୍ତିନ
ଶକ୍ତ କର ପ୍ରଭୁ ଏଇ ଭଗ୍ନମନ |
|
